Elçin bir arkadaşımın kardeşi birden sürekli bayılma durumları yaşadığından doktora gittiğinde hiç böyle bir rahatsızlığı olmadığı halde sata hastalığı başladığını belirtmişler.Ve daha sonrada beyninde bir tömör olduğu saptanmış buna istinaden ameliyatlar geçirmişti.Hatta bu arada hamile kalmıştı ve hatta bebek alındıktan hemen sonra yine bir ameliyat oldu uzunca bir süre bebeğini görememişti.1 senedir falan kontrollerine gidiyordu ve iyi oldu diyorduk.Ama maalesef Elçinimiz 19 Mayısta doğumgününde beyin ölümü gerçekleşmiş olduğunu duyduk.Ne yazıkki sadece makinalara bağlı şu anda ve hastanede arkadaşım ve ailesi umutsuzca bekliyorlar.Arkadaşım bize ne zaman veda etmek isterse o zaman veda edecek dedi.Doktor hayata dönmesi imkansız demiş.2yaşında bir yavurus olan bir annenin bu şekilde evladından ayrı kalması çok acı verici.
Yarın ne olacağımız belli değil.Bugün hep Hayatın kıymetini bilmekve şükretmek lazım diye düşündüm..Elçin'in facebookta yazdığı yorumları falan okudum.Daha çok depresif bir ruh haline büründüm.
Arkadaşımın yanında olmaya bu akşam çapa hastanesine gidicem.Elimden ne gelir ama en azından manevi olarak yanımda olmaya çalışıcam..Eşi facebookta şunu yazmıştı
Bedenin yanımda olmasada ruhun ve sevgin hep benimle olacak. Yaşadığım sürece kalbim hep seni sevecek... Hep dediğimiz gibi zaten ÖLSEKTE YANYANAYIZ.
Keşke bir mucize olsa ve aramıza dönse Elçinimiz keşkeee
:((( Allah'tan ümit kesilmez.Allah onu evladına bağışlasın.
YanıtlaSilbilmiyorum çok mu duygusalım ama ağlayarak okudum iki yazınızıda Rabbim rahmet eylesin o bebişe kıyamam ben ve tabi eşine severek ayrılmak hem de ölüm gibi telafisiz bir ayrılık Allah kimsenin başına vermesin bugünümüze şükür...
YanıtlaSilAmin arkadaşım.Konu duygusal olunmayacak gibi değil.Benimde içimi acıtan ve çok ağladığım üzüldüğüm bir durum.Allah geride kalan çocuğuna ve hepimize sağlıklı ömür versin demekten başka diyeceğimiz birşey yok.Keşke olsa.Seninde dediğin gibi Allah kimsenin başına vermesib.
Sil