BU SABAH

Bu gece efe kalktı rüyasında eve hırsız gördüğünü korktuğunu söyledi sonra su istedi ve biraz biraz öksürdü.Sonra zar zor rüyanın etkisinden kurtulması ile ilgili ikna etmemle uykuya daldı.Sabahda 7de kalktı hergün o şekilde kalkıyoruz ama benim yatağına yanına girip sevmem öpmemle uyanıyordu

.Bu sabah kendisi kalktı anne televizyonu açarmısın dedi.İki haftadır cumaları okula karlı havalardan ve ufak tefek keyfiszliklerinden dolayı gitmiyordu alışmıştı bu sabahta gitmeyeceğini zannetti sanırım.Bende bugün okul var annecim dedim olsun aç dedi ama servis gelince kalkıcaksın başından dedim.Tamam dedi ama servis gelince tv'de caillou vardı ve onun tam ortasında kalkmak zorunda kaldı baya huysuzlandı ben gitmiycem gitmek istemiyorum dedi zar zor ikna ede ede montunu giydirdim ama baya zor ve üzücü oldu.Babası kucağına aldı indirdi servise.

Canım sıkıldı kendi çocukluğumu düşündüm hiç böyle bir zorunluluğum yoktu  ilkokula gidene kadar.Onun okula gitmesini çok istiyorum yeni şeyler öğrenmesini arkadaşlarıyla oynamasını.Fakat bu şekilde istemediğini gerçekten hissettiğim zaman abartmadan olayı onun kullanmasına izin vermeden gitmeme şansı olsun öyle bir keyfi olsun isterdim.Beraber kahvaltı yapıp sonra keyfi olarak elinden tutup okula götürmek isterdim.Geçen sene bu şekilde yapıyorduk ayarı  kaçırmadan.O günleri özledim sanırım.Moralim bozuldu bir yandan işe gitmek için hazırlandım bir yandan ağladım.Daha bu yaşta okula zorunlu olarak rutin gitmeye başladılar bu bazen canımı sıkıyor bazen çokmu duygusal davranıyorum diyorum


Bir kere efenin 6-7 aylık zamanlarıydı onu anneme bırakıp işe gidiyordum bir çocuk gördüm annesinin omzunda biberonla süt içmeye çalışıyor anneside bir yandan bir yerlere yetiştirmeye kendiside yetişmeye çalışır bir hali vardı.O tabloyu gördüğümde annelik duygularım ağır bastı işe gidene kadar ağladım.

Belki onlara güzel imkanlar vermek için çalışıyoruz onlara ama bir yandanda onları bir çok duygudan mahrummu  bırakıyoruz diye düşünmeye başladım