Koşturmaca bir hayat

Bugünlerde yürüyüşe başladım her gün sabah 1 saat yürüyorum.Malum zaten kilo var birde üstüne doğum kilosu eklenince olay vahim bir duruma dönüştü.Fakat bu zamana kadar havaların düzelmesi ve eceyi 1 saatliğine bırakıcak birini bulmam gerekiyordu.Neyseki babaannemiz gelmeye başladı.İşten ayrıldığımdan beri eceyi bırakmak kolay olmadığı için dışarı çıktığım günler ancak eşimle haftasonları oluyordu Yada efenin toplantısı olduğunda çıkabiliyordum.Uzun süredir spor yapmadığım için yorulsamda dışarı çıkmak hava almak bana iyi geliyor.Çünkü bu kış baya zor geçti.Hem iki çocuklu olmaya alışmak, hem Efe'nin okuldan hasta olarak gelip Ece'ye hastalığı bulaştırması bu sene bizim evde çok sık yaşandı.Normalde Efe hasta olduğunda öksürdüğünde yıpranan üzülen benim bu durumum iki katına çıktı.Çoğu zaman evde hemşire gibi dolaşıyorum sabah nasıl kalkıyorsam akşama kadar oturmuyorum.Allah beterinden korusun tabi yazı dört gözle bekliyoruz.Hele şimdi yürüyüşe başladığımdan beri gün nasıl başlıyor nasıl bitiyor anlamıyorum.Önceden Efe'yi okula gönderip Ece'yi uyutunca yatan ben ona bile fırsat bulamıyorum

Ece büyüyene kadarda böyle devam edicek.

Ece Efeye göre daha haylaz emeklemeye başladı yürümek içinde girişimleri var bu yüzdende her zaman tehlike içeriyor.Sürekli takip etmem gerekiyor.

Allah biz çocuklu annelere kolaylık versin.

Umarım kilo verme girişimlerimdende sonuç alırım.

Diyet ve yürüyüşe azimle devam etmek istiyorum artık